BMJ Medicine dergisinde yayımlanan yeni bir araştırma, İngiltere’de yeme bozukluğu tanısı almış yaklaşık 24 bin 700 bireyin sağlık verilerini incelemektedir. Bu grup, benzer demografik özelliklere sahip ancak yeme bozukluğu bulunmayan yaklaşık 493.000 kişi ile karşılaştırılmıştır.
Çalışmaya katılanların yüzde 89’unun kadın ve kız çocukları olduğu gözlemlenmiştir. Tanı alan bireylerin yaklaşık yüzde 15’i anoreksiya nervoza, yüzde 21’i bulimiya nervoza ve yüzde 5’i tıkınırcasına yeme bozukluğu tanısı almıştır. Geri kalan yüzde 60 ise diğer veya tanımlanmamış yeme bozukluklarına sahip olarak kaydedilmiştir.
Yeme bozukluğu olan bireylerde, tanı alındıktan sonraki ilk yıl içerisinde karaciğer hastalıkları, böbrek yetmezliği, osteoporoz, diyabet, kalp yetmezliği, depresyon, kendine zarar verme ve intihar gibi sağlık sorunlarının görülme olasılığının önemli ölçüde daha fazla olduğu belirlenmiştir.
Beşinci ve onuncu yıllarda bu risklerin bir miktar azaldığı gözlemlenmiş olmasına rağmen, yeme bozukluğu olmayan bireylere kıyasla hala daha yüksek seviyelerde kaldığı saptanmıştır. Araştırmacılar, yeme bozukluğu geçmişi olan bireylerin uzun vadeli sağlık takibinin önemini vurgulamaktadır.
Çalışmanın bazı sınırlılıkları da bulunmaktadır. Örneğin, hastaların bozukluklarının şiddeti hakkında yeterli veri mevcut değildir. Ayrıca, bu bireylerin tanı öncesinde ruhsal sağlık sorunları yaşama olasılıklarının daha yüksek olduğu da gözlemlenmiştir; bu durumun yeme bozukluklarını daha da ağırlaştırabileceği ifade edilmiştir.
Araştırmacılar, elde edilen bulguların aile hekimleri ve birinci basamak sağlık profesyonelleri için uzun süreli destek planlarının gerekliliğini gösterdiğini belirtmektedir. Özellikle bazı hastaların, ne düşük yoğunluklu müdahalelerle desteklenebilecek kadar basit, ne de uzman ekiplerce ele alınacak kadar karmaşık olmadıkları için sağlık sisteminde sıkışıp kalabildiklerine dikkat çekilmektedir.
