Anayasa Mahkemesi, daha önce Tayfun Kahraman’ın bireysel başvurusunda, “hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiğine ve ihlalin sonuçlarının ortadan kaldırılması için kararın bir örneğinin yeniden yargılama yapılmak üzere Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesine” hükmetmişti.
İhlal kararının ardından Ağır Ceza Mahkemesi’ne başvuran Kahraman, yeniden yargılama yapılmasını ve MS (Multiple Skleroz) hastalığı nedeniyle tutuksuz yargılanmak için serbest bırakılmasını talep etti.
Ağır Ceza Mahkemesi’nin bu talebi reddetmesi ve Kahraman’ın itirazının da kabul edilmemesi üzerine, avukatları 27 Kasım 2025’te Anayasa Mahkemesi’ne yeniden bireysel başvuruda bulunarak tedbir talebinde bulundu.
Tedbir talebinde, “hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlaline dair sonuçların ortadan kaldırılması için yeniden yargılama yapılmasına ilişkin Anayasa Mahkemesi kararının uygulanması ve hakkı ihlal edilen kişinin sağlık durumu göz önünde bulundurularak tahliye edilmesine yönelik talebin reddedilmesi nedeniyle kişinin derhal tahliye edilmesi” istendi.
ANAYASA MAHKEMESİ BİRİNCİ BÖLÜMÜ TEDBİR TALEBİYLE İLGİLİ ARA KARAR VERDİ
Tedbir talebine ilişkin 3 Aralık 2025 tarihinde bir ara karar veren Anayasa Mahkemesi Birinci Bölümü, başvurucunun tahliye edilmesine yönelik talebi “bu aşamada” reddetti. Ancak, başvurucunun “yaşamı ile maddi ve manevi bütünlüğünün korunması için gerekli önlemlerin alınmasına yönelik” tedbir talebi kabul edildi. Mahkeme, başvurucunun sağlık durumuna uygun tutulma koşullarının sürekli izlenmesi ve sağlık durumu gerektirdiğinde hastanede yatarak tedavi görmesi de dahil, gerekli tüm tedbirlerin alınmasına karar verdi.
Birinci Bölüm, kararın gereğinin yerine getirilmesi için bir örneğinin Marmara Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna ve İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesini, ayrıca tedbir kararının uygulanmasına dair Anayasa Mahkemesi’nin ivedilikle bilgilendirilmesini kararlaştırdı.
“CEZAEVİ KOŞULLARINDA TUTULMASININ SAĞLIĞI AÇISINDAN TEHLİKE OLUŞTURDUĞUNA DAİR BİR SAĞLIK RAPORU YOK”
Ara kararın gerekçesinde, başvuru dosyasında, başvurucunun ceza infaz kurumu koşullarında tutulmasının sağlığı açısından tehlike oluşturduğuna dair herhangi bir sağlık raporu bulunmadığı ve tedavi imkanlarından faydalanmakta zorluk yaşadığına dair bilgi de olmadığı belirtildi.
Gerekçede, “Başvurucu, Kurumun koşullarının sağlık durumu için elverişsiz olduğunu iddia etse de bu koşullar hakkında bilgi vermemiştir. Başvuru evrakından, gerektiği durumlarda başvurucunun gerekli tıbbi yardıma erişme imkanına sahip olduğu anlaşılmaktadır. Dolayısıyla, başvurucunun temel haklarına yönelik bir ihlal veya ceza infaz kurumunda tutulmaya devam edilmesi nedeniyle telafisi mümkün olmayan önemli zararlara uğrama riski değerlendirilmemiştir.” denildi.
Ayrıca, Anayasa’nın tutuklu veya hükümlü bir kişinin sağlık gerekçesiyle serbest bırakılması için devlete genel bir zorunluluk getirmediği vurgulandı. Bununla birlikte, başvurucunun kronik rahatsızlığı göz önünde bulundurularak tedbir talebinin, başvurucunun yaşamı ile maddi ve manevi bütünlüğünün korunması açısından ele alınması gerektiği ifade edildi.
Gerekçede, Anayasa’nın 17. maddesinin, ceza infaz kurumlarında tutulan bir hükümlü veya tutuklunun içinde bulunduğu şartların insan onuruna yakışır bir şekilde olmasını koruma altına aldığı belirtilerek, ceza infaz kurumlarında tutulanların sağlık ve esenliklerinin yeterli bir şekilde güvence altına alınması gerektiği ifade edildi. Ayrıca, başvurucunun sürekli takip edilmesi gereken kronik bir hastalığının bulunduğu dikkate alındığında, sağlık durumunun izlenmesi ve gerekli tıbbi hizmetlerden faydalanması için tedbir kararı verilmesi gerektiği vurgulandı.
